Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Simus igitur contenti his. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Duo Reges: constructio interrete.

Quoniam igitur, ut medicina valitudinis, navigationis
gubernatio, sic vivendi ars est prudente, necesse est eam
quoque ab aliqua re esse constitutam et profectam.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua
sponte propensus es?

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Polycratem Samium felicem appellabant. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Etiam beatissimum? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Erit enim mecum, si tecum erit.

Tria genera bonorum;
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?
Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Minime vero istorum quidem, inquit. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Quo igitur, inquit, modo?: Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Bork: Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.
Quonam modo?: Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?