Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quae contraria sunt his, malane? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Duo Reges: constructio interrete. Hos contra singulos dici est melius. Certe non potest. Minime vero istorum quidem, inquit. Laboro autem non sine causa; Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Falli igitur possumus. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Bonum patria: miserum exilium. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Neutrum vero, inquit ille. Quae cum dixisset, finem ille. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.

Non est igitur summum malum dolor. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Sedulo, inquam, faciam.: Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;
Qui convenit?: Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Bork: Bonum valitudo: miser morbus.
Stoicos roga.: Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;
An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?

Constituto autem illo, de quo ante diximus, quod honestum
esset, id esse solum bonum, intellegi necesse est pluris id,
quod honestum sit, aestimandum esse quam illa media, quae ex
eo comparentur.

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper
utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.