Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Num quid tale Democritus? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?

Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto
virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad
voluptatem conquiruntur?

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter
cenare, qui libenter, non continuo bene.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
Cur post Tarentum ad Archytam?
Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Bork: Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Bork: Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.
Bork: Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Bork: Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Bork: Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Bork: At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? At enim hic etiam dolore. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Quoniamque in iis rebus, quae neque in virtutibus sunt neque in vitiis, est tamen quiddam, quod usui possit esse, tollendum id non est.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quo modo? Si quae forte-possumus.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?
Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?